PERSONEN
ONZE GENEALOGEN
In 1941 begon de toen 17-jarige Theo van Dun (1924-1984) met zijn opzoekingen in oude akten en geschriften op zoek naar zijn voorouders.
Theo werd geboren te Tilburg op 8 december 1924, huwde aldaar in 1952 met Petronella Wollendorf, en overleed in dezelfde gemeente, na een slepende ziekte, op 11 december 1984, 3 dagen na zijn zestigste verjaardag.
Uit het huwelijk werden 2 dochters geboren: Francisca in 1956 en Magdalena in 1958.
Gehinderd door de oorlogsomstandigheden stopte hij met zijn opzoekingswerk, om dit in 1948 te hervatten. Vanaf dat ogenblik wijdde hij zijn vrije ogenblikken aan het uitpluizen van alle mogelijke archieven : gemeentearchieven, rijksarchieven, parochieregisters, gerechtelijke en notariële archieven, schepenregisters, archieven van het Leenhof van Brabant enz.
Teneinde de meest recente gegevens te kunnen achterhalen, bezocht hij ook de nog levende stamvaders van de verschillende VAN DUN-takken.
Hij overtuigde hen om hem, in ruil voor de stamboom van alle door hem reeds gekende rechtstreekse voorouders, gegevens over de nog levende generaties te verstrekken. De wetten op de privacy lieten hem immers niet toe deze gegevens bij de burgerlijke stand te bekomen.
Alzo kwam hij in 1959 reeds tot een stamboom met ongeveer 700 huwelijken en 2.500 namen.
De stamboom die Theo opstelde was in feite de basisstamboom van de Goirlese van DUN-tak, waartoe ook hij zich bevond.
De afbeelding hieronder, van de 34- jarige Theo van Dun, verscheen in "Het Nieuwsblad van het Zuiden"
Naast Theo van Dun beijverde stadsarchivaris Jef van Gils (° Goirle 1945) zich zeer sterk om de genealogie van onze stam te achterhalen.
Hij werd hier onder meer toe gedreven door het feit dat hijzelf in Goirle geboren was en er heel wat aangetrouwde VAN DUN's voorkwamen in zijn eigen stam.
​
De thesis die hij over onze familie opstelde, bevat een 100-tal bladzijden stamboom-informatie én geschiedkundige gegevens.
De door hem opgestelde genealogie behandelde wel bijna uitsluitend de Goirlese van DUN-tak. Bij de uitgave van dit stamboomboek nam hij de oudste periode (1340-1900) hiervan voor zijn rekening, en Ton van Dun de periode van de twintigste eeuw.
Dank zij het opzoekingswerk van Ton (Antonius) van Dun (°Breda,1942), werden de andere van Dun-takken achterhaald en werden de twee huidige stamboomboeken gepubliceerd.
​
Ton huwde te Breda in 1966 met Lia Huigen en kreeg in 1968, te Bunde, een zoon, Sven, die hem in 1995, na huwelijk met Monique Sweres in 1992, een kleinzoon Lars, en in 1998 een kleinzoon Tim schonk.
De grootvader van Ton is afkomstig van Terheyden; de overgrootvader van Meerle.
Zijn voorouders kwamen uit Wortel, nadat zij Goirle in 1646 verlaten hadden.
Ook hij behoort dus tot de Goirlese van DUN-tak.
Ton van Dun, die nu in Ulvenhout (nabij Breda) woont, begon meer dan 40 jaar geleden met het stamboomonderzoek.
​
Hierdoor ontmoette hij, in het begin van de tachtiger jaren, Theo van Dun, en uiteraard ook Jef van Gils, zodat er een onderlinge uitwisseling van gegevens kon plaatshebben.
Naast zijn werk als divisie-manager van St.Jude (draadloze pacemakers) besteedde hij omzeggens al zijn vrije tijd aan het opsporen van gegevens betreffende onze voorouders en aan het in elkaar passen van de gevonden puzzelstukken.
Dit was geen sinecure. Zeker wat betreft de stamboomgegevens uit de 15de en de 14de eeuw, waar, meer dan in de recentere periode, de oude schrijfwijze voor grote problemen zorgde.
Al beschikte Ton over een stamboombestand van meer dan 10.000 namen, toch bleven er nog altijd hiaten, die zich pas na lang opzoekingswerk stuk voor stuk lieten invullen.
In die optiek besloot Ton met vervroegd pensioen te gaan, zodat hij meer tijd kon besteden aan zijn genealogisch onderzoek.
Tegelijk verwierf hij de bekwaamheid om de aloude geschriften te ontcijferen.
Het volstaat immers niet, om bepaalde teksten te vinden: de ontcijfering van geschreven teksten uit het verleden wordt steeds moeilijker naarmate we verder teruggaan in de tijd, ook al zijn die teksten in het Nederlands geschreven.
Wanneer het geschrift tot 1700 nog redelijk leesbaar is, dan wordt dit in de voorafgaande periode steeds moeilijker, en slechts na een jarenlange training is men in staat om die oude geschriften te ontleden.
​
Waar de gegevens van Jef Van Gils teruggingen tot het begin van de 15de eeuw kon Ton alzo nog meer dan 100 jaar verder teruggaan in de tijd en kon hij, op basis van al zijn gegevens de verschillende puzzelstukken herleiden tot zes van DUN-takken die bestaan hebben of nog bestaan.
Hiervan zijn de Chaamse- en de Goirlese tak de twee grootste, en daarbij de enige waarvan de afstamming nu nog wordt voortgezet.
Het DNA-onderzoek, dat Ton liet uitvoeren bij verschillende bestuursleden van zowel de Belgische als de Nederlandse van Dun-vereniging was hierbij van doorslaggevend belang, aangezien hieruit bleek dat deze twee familietakken GEEN bloedverwantschap hadden. Verder bleek uit het DNA-onderzoek dat de van Dun-tak uit Alphen een Keltische achtergrond had en die uit Goirle een Vikingachtergrond.
​
​Foto hieronder:
Op 8 september 2013 overhandigd Ton van Dun het 1ste exemplaar van het Stamboomboek van de Goirlese Familie van DUN aan de weduwe van Theo van Dun
